vrijdag 10 oktober 2014

Ontmoetingen met reisgenoten



 

Verhalen verbinden mensen

Verhalen verbinden momenten in de tijd

Verhalen verbinden de binnenwereld met de buitenwereld

Onderweg tussen Pamplona  en Puenta  la Reina  kom ik Duitser Manfred uit het Ruhrgebied tegen. We wandelen een stukje samen op en vertellen elkaar over onze tocht. Een dag later eten we  op een pleintje in Estella. Zijn verhaal raakt me, wat een bijzondere man. Zo gaat het steeds weer onderweg. Je deelt verhalen met anderen, mensen van over de hele wereld. Eerst een tijdje over de letterlijke weg, het onderdak van gister, het doel van vandaag, het weer van morgen.  Al gauw vertellen mensen ook  over hun  levensweg. Dan gaat het  niet meer over wat voor baan je hebt of in wat voor huis je woont. Het gaat over verdriet om naasten, over angst voor ontslag, over vreugde om een behaalde mijlpaal.  In elk verhaal zit emotie en diepgang.  Ik heb Manfred  vier dagen gezien en het heeft me verrijkt voor het leven. Hij is niet de enige die ik zo intensief ontmoet. Ik ga, net als in het echte leven, een weg van steeds weer ontmoeting en afscheid. Verhalen verbinden mensen.

Na mijn aankomst in Finistera en de thuisreis heb ik voortdurend beelden in mijn hoofd van de weg. Die beelden zijn verbonden met herinneringen aan ontmoetingen,  herbergen, kathedralen en kloosters. Door die te herbeleven,  maak ik weer contact met mensen en plekken in het verleden. Ik vertelde vandaag het verhaal over de ontmoeting met  Manfred  aan een medewandelaar op een klompenpad in de buurt en de wandeling over de dijk vanmorgen  was ineens verbonden met Pamplona . Door het verhaal maakte ik verbinding met toen. Zo kan ik ook vooruitblikken op een doel in de toekomst: mijn droom om  Assisi binnen te lopen. Met dat verhaal over de droom verbind ik een klompenpad vandaag  met de tocht naar Assisi en Franciscus, wie weet ooit. Als mensen momenten van hun levensweg in samenhang vertellen, ontstaat er een doorlopende levenslijn.  Al die punten vormen je unieke  weg. Verhalen verbinden momenten in de tijd.

Om over je tocht te kunnen verhalen, hoef je geen groot verteller te zijn. Soms zoek je moeizaam naar woorden. Wel  heb je de bereidheid nodig om contact te maken met jezelf, je verhaal en je toehoorders. De aankomst in een herberg en de ontmoeting met een Duitser met wie ik soep eet, vormen op zich nog geen verhaal. Dat wordt het pas, als ik me opnieuw realiseer wat het me deed , toen Manfred me vertelde over zijn verdriet over het ontslag en hoe hij het roer dapper omgooit. Ik voel mijn bewondering voor zijn lef. Het ontroert me. Dan pas zullen toehoorders er iets van zichzelf in herkennen. Zij zullen beelden zien en herinneringen hebben aan hun eigen reis, aan eigen levensthema’s en emoties onderweg.  Zo maken mensen de verbinding  met zichzelf, met anderen en de weg.  Verhalen verbinden de binnenwereld met de buitenwereld.

Wie pelgrimeert komt met een rugzak vol verhalen thuis.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten