zondag 30 november 2014

Wandelen en kunst in het bos


 
Op zondagmorgen wandel ik naar het Armandomuseum bij Bunnik. Ik loop  langs de Kromme Rijn en door de oude landgoederen Rhynauwen, Oud-Amelisweerd, Nieuw-Amelisweerd, een arcadisch parklandschap.  Hier is de thuisbasis van mijn goede wandelcoachcollega Hilde Backus. Samen met haar wandelde ik hier de afgelopen weken met haar opleidingsgroepen rond heldenverhalen. Dit is een gebied met een rijke geschiedenis, waar verhalen vanzelf ontstaan. Nu, op zondagmorgen vroeg, is het hier nog mooier. Net boven nul, lichte mist boven de Kromme Rijn en de weiden. In de Veldkeuken drink ik een koffie en koop er een kaartje voor het Armandomuseum. Op de benedenverdieping bewonder ik het eeuwenoude Chinese behang met vogels, jachtpartijen en een drakenbootfestijn. Boven in het landhuis hangen de schilderijen van Armando. Net als vroeger in de Elleboogkerk, hier in Amersfoort, helaas afgebrand, maken de werken met hun zwarte en rode kleuren weer diepe indruk. Armando groeide tijdens de Tweede Wereldoorlog op in de buurt van kamp Amersfoort en de indrukken die hij dan opdoet, worden bepalend voor zijn leven . Het landschap dat hij schildert noemt hij ‘schuldig landschap’, omdat het  verbonden is met kwaadaardig menselijk handelen en zijn onschuld verloren is . Ik realiseer me, dat hij de schilderijen maakte op de plek waar ik nu vaak met wandelcoachcliënten loop, landgoed Den Treek. Ineens bedenk ik ook, dat ik liever loop aan de kant van Den Treek bij Leusden en Maarn dan te dicht bij het vroegere kamp. Inderdaad alsof daar de zwaarte nog hangt en de coachgesprekken daardoor beïnvloedt. Ik dwaal vandaag door de zalen in Amelisweerd en laat de schilderijen op me inwerken. Tussen de schilderijen fragmenten van gedichten: ‘Daar, in de verte, gaan de troepen. Mensen van vroeger. Het is te horen: een zacht gebrom’. Ik besluit spoedig  terug te keren en wat tijd door te brengen in de rijke bibliotheek op de zolderverdieping van het landhuis. Weer buiten wandel ik stevig door en heb wat tijd nodig om de zwaarte van wat ik zag en las van me af te schudden. Het is koud langs de Kromme Rijn, een aangename winterkoude eindelijk na, de lange nazomer. Nevel hangt boven het water.


 

30 november 2014

Loopje:

Wandel eens naar een museum in de buurt. Ga op een tijdstip waarop het nog rustig is. Dwaal wat door de  zalen en blijf stilstaan bij iets wat je met name aanspreekt. Wat spreekt je aan?  Wat zijn je associaties? Wat raakt je en welk gevoel roept het op?

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten