tag:blogger.com,1999:blog-31370339525466636562024-03-12T20:17:44.858-07:00VerhalenvandewegAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.comBlogger17125tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-61840154838367456502016-10-24T03:49:00.003-07:002016-10-24T03:49:43.100-07:00Wolven op mijn pad 1
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></i></b> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-zdM-M6hjUB8/WA3nOboDfrI/AAAAAAAACcA/md4G9RsxHJ0my0kbFOkvcyZgSp-hiH6oQCLcB/s1600/wolf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-zdM-M6hjUB8/WA3nOboDfrI/AAAAAAAACcA/md4G9RsxHJ0my0kbFOkvcyZgSp-hiH6oQCLcB/s1600/wolf.jpg" /></a></div>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Calibri;">Als je in hun ogen hebt gekeken<o:p></o:p></span></span></i><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Calibri;">Zal dit voor altijd in je hart worden
bewaard.<o:p></o:p></span></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Calibri;">Als je hun huilen hebt gehoord<o:p></o:p></span></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: Calibri;">Zal dit voor altijd in je ziel zijn
gegrift<o:p></o:p></span></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">( Uit: De kinderen van de nacht, over wolven en mensen. Dik
van der Meulen)</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Het is een belangrijke gebeurtenis voor me. Toch duurt het
bijna een half jaar voor ik er nu in oktober de woorden voor kan vinden. Ik
wandelde dit jaar in begin mei van Verona via Bologna naar Florence op mijn weg
naar Rome. Eerst is er de Povlakte, daarna gaat het bij Sasso Marconi,
kort<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>na Bologna, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>steil omhoog de Apennijnen in. Ik overnacht op
een boerderij in de bergen en de vriendelijke boerin van de Agriturismo geeft
me een fles water en brood met kaas mee voor onderweg. Ze zegt me op te passen,
want ik zal zeven uur lang geen huis en geen dorp zien. Ik ga op pad, het is
een mooie lentedag. Hoog in de bergen<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>op
een stenig pad, kom ik om de hoek van een rots en sta oog in oog met twee
wolven. Nou oog in oog, er zit honderd meter tussen en zij kijken mij niet aan,
ik hen wel.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ze reageren niet; hebben ze
me nog niet geroken. Ik kijk: hoog op de poten, spitse bek met een witte vlek.
Dit zijn echt geen wilde honden, dit zijn twee wolven. Ze hebben me nog steeds
niet in de gaten en snuffelen wat op de grond. Ga ik een stok pakken? Ik zal
kansloos zijn in het gevecht. Ren ik weg, ook kansloos, want dan komen ze vast
achter me aan. Ik doe niets en verstijf en er zijn alleen maar verhalen en
liedjes: Roodkapje, Zeven geitjes, Franciscus bij Gubbio, Romulus en Remus, Dodenrit
van Drs P, “moet Sonja het maar wezen..”. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Raar, ik ben in gevaar en er is een volkomen
rust en er zijn sprookjes, liedjes, verhalen. Alleen maar dat. Het duurt vijf,
tien minuten of staat de tijd stil? Dan zie ik hoe de wolven hun snuit in de
lucht steken; ze hebben me vast geroken. Ze kijken even mijn kant op en lopen
dan weg tussen de rotsen en <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>verdwijnen
langzaam met een lenige en soepele gang uit het zicht. Vier uur later bereik ik
een bergdorp. “Een dubbele espresso”, bestel ik bij de <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>herbergier. “Zitten er wolven in dit gebied
van de Apennnijnen?” vraag ik. “Ja”, zegt hij, “maar ze zijn schuw en bang voor
mensen. Ze verstoppen zich meestal hoog in de rotsen, onzichtbaar voor mensen,
maar heel soms worden ze gezien”. Hij kijkt bijna jaloers, als ik vertel dat ik
er vanmorgen twee zag. Ik overnacht in het dorp en ik vervolg dan mijn weg
richting Florence, Gubbio, Rome.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ik
stond tegenover twee wolven en op dat moment was er volkomen rust en waren er
verhalen, sprookjes, liedjes. Ik ga mijn weg erna vol vertrouwen. Als je oog in
oog met wolven hebt gestaan, wat kan je dan nog gebeuren?</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Nawoord:</i> Ik
vertelde de afgelopen weken dit verhaal van mijn ontmoeting met wolven op kleine
podia in de regio Utrecht. Het verhaal groeit intussen en verbindt zich met
oerverhalen over wolven uit diverse tijdperken. Dit weekend las ik het boek <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">De
kinderen van de nacht, over wolven en</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">mensen</i>
door<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Dik van der Meulen. Meer hierover en
over wolvenverhalen later.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Aat, oktober 2016<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-55412062679567642262016-04-18T04:06:00.001-07:002016-04-18T04:06:10.637-07:00De kracht van stem en afstemming
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Calibri;">De kracht van<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>stem en afstemming<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Radio als
verhalenmedium bij uitstek<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">De beste dingen in het leven komen langs als een trein, waar
je in kunt stappen. Je solliciteert er niet naar,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>je droomde er niet eerst van. Nee, de kans
doet zich voor en je kiest<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ervoor om het
te doen. Er zijn honderd redenen om het niet te doen en er is één reden om het
wel te doen: dit is jouw weg. Je gaat mee met die speciale man of vrouw, je neemt
die nooit verwachte <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>baan aan, je maakt
de verre reis, of <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>je koopt dat aparte huis.
Voor mij kwam de oproep anderhalf jaar geleden via twee presentatoren van een
leuk regionaal radiostation: “Wil je voor ons een verhalenprogramma komen verzorgen?”.
Het besluit was genomen binnen drie seconden; <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>nou en of ik dat wilde. Ik had er nooit aan
gedacht, maar de trein kwam langs, dus springen maar. Hij rijdt door<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>mooie landschappen en staat elke twee weken
stil op een klein stationnetje,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>‘s zaterdagsmorgens
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>in de vroegte. Ik nodig een gast bij me uit
in de coupé. Hij of zij vertelt een verhaal en we gaan in gesprek over rode
draden en levensthema’s , over de verbinding van het persoonlijke verhaal van
mijn gast met elementen uit het verhaal. Inmiddels stopte ik zo’n dertig keer
op station Golfbreker CS. Steeds dezelfde opzet: mijn gast stelt zich voor, er
is muziek, passend bij het verhaal. Dan komt het centrale deel: mijn gast
vertelt, ik zwijg en ben aanwezig en <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>actief luisteraar. Na een tweede muzieknummer
verkennen en verdiepen we samen het verhaal. Door mijn vragen probeer ik <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>nieuwe vergezichten te openen.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Kort geleden zat <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>tegenover mij de man met de baard en het
prachtige Keltische verhaal, naast hem een harpiste. Stem en muziek gingen een
mooie combinatie met elkaar aan. In de kerstvakantie had ik twee<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>poppenkastspeelsters<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>met een heus hoorspel in mijn studiootje. Ik
sprak met een slagzinbedenker, een familie-archiefontdekster, een clown, een wereldkampioen
marathon, liefhebbers van De Dijk,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>van
de Beatles en van de panfluit. Ik hoorde het<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>verhaal van een duikster op koraalriffen en van een pelgrima naar
Compostela. Literaire verhalen van grote schrijvers kwamen langs, religieuze
verhalen, reisverhalen van Ghana tot Mexico, van Parijs tot Zuid-Afrika en
vooral veel persoonlijke en soms kwetsbare verhalen. </span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Ik ben in die tijd van het medium radio gaan houden. Het is
indringender dan televisie en is met name geschikt voor verhalen. Er zijn geen
overbodige decors en make-up en kleding zijn niet van belang. Er zit <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>een man of vrouw tegenover me met een stem en
een verhaal. Zo simpel is het. Mijn rol is die van luisteraar die ertoe
bijdraagt, dat het verhaal zo goed mogelijk uit de verf komt. Ik richt me op
mijn gast, geef vertrouwen en<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>laat het
verhaal <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ontstaan in onze ontmoeting. Een
studioverhaal geeft grote intimiteit. Tegelijk weten we beiden, dat onze
stemmen weerklinken in huiskamers. Ze zijn soms <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>achtergrondbehang<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>voor het zaterdagse ontbijt, maar we hopen
dat hier en daar oren gespitst worden en mensen er even voor gaan zitten.
Hopelijk worden ze dan geraakt <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>door het
verhaal van het ontstaan van de panfluit of van de Borobudur, de belevenissen
van de Arend en de Kip, van de reiziger, de stewardess, de wandelaar, de
pelgrim, de vluchteling, de duikster. We doen dat met alleen stem. Als ik iets
geleerd bij het maken van het verhalenprogramma is het wel de kracht van de
menselijke stem. Daarmee kun je ontroeren, verbazen, raken, informeren,
verwonderen. En als het bij ons in het studiootje in de Amersfoortse
binnenstad<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>klopt, dan ontstaat er vaak iets
dat groter is dan wijzelf, het unieke verhaal. Dertig keer al werd ik verrast
door de gast tegenover me, die het lef had om de ontmoeting aan te gaan en het
kwetsbare verhaal voor een radiomicrofoon te vertellen. De verhalen ontroerden
me vaak of maakten me aan het lachen. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ze
waren heel verschillend, maar koud lieten ze me nooit.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Ik houd van radio, verhalend medium bij uitstek. Ik heb
ontdekt dat door de aanwezigheid van een microfoon en het besef van luisteraars
aan de andere kant van de lijn de ontmoeting krachtig wordt en focus krijgt.
Dat er verhalen kunnen ontstaan, waarbij de verteller soms verrast wordt door
de impact van het eigen verhaal. Dat geldt voor niet-ervaren vertellers, maar
ook voor de professionele vertellers tegenover me, die voor de microfoon een
andere ervaring opdoen dan bij hun podiumverhaal. We zijn afgestemd op elkaar
en laten ons verrassen door het verhaal. Verhalen verbinden!</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Aat van der Harst, <a href="http://www.verhalenonderweg.nl/">www.verhalenonderweg.nl</a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;"></span> </div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Leusden, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>18 april
2016</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Foto door Peter Putters, <a href="http://www.denozem.com/">www.denozem.com</a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-_jzh24EBoNM/VxS_aebAYyI/AAAAAAAACW4/zC9pI1dPDvIdQY2LEBxz_vIcEtDSltmlgCLcB/s1600/Golfbreker-%2540www.denozem.com-7974.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://2.bp.blogspot.com/-_jzh24EBoNM/VxS_aebAYyI/AAAAAAAACW4/zC9pI1dPDvIdQY2LEBxz_vIcEtDSltmlgCLcB/s320/Golfbreker-%2540www.denozem.com-7974.jpg" width="320" /></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-30428944713038597962016-02-17T02:50:00.001-08:002016-02-17T02:50:20.363-08:00Nooit meer slapen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Ul9rKkY0I78/VsRQUOS5BdI/AAAAAAAACOU/JCK1wyoXCLQ/s1600/beyond%2Bsleep.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-Ul9rKkY0I78/VsRQUOS5BdI/AAAAAAAACOU/JCK1wyoXCLQ/s1600/beyond%2Bsleep.png" /></a></div>
<span style="font-family: Calibri;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Beyond Sleep </i>neemt
de kijker mee op een fascinerende wandeling</span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Blog van Aat van der Harst ( 17 februari 2016)<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Het zal rond 1976 geweest zijn dat ik ‘Nooit meer slapen’
van Willem Frederik Hermans las. Het boek was toen al tien jaar oud. Ik vond
het een geweldig boek. Het appelleerde aan mijn gevoel voor avontuur en
verlangen naar grote natuurwandelingen. Kort erna reisde ik naar Noorwegen om
het landschap met eigen ogen te gaan zien en er te gaan wandelen. Toen ik
gisteren, veertig jaar later dus, in de stralende zon in de richting van bioscoop
Tuschinsky wandelde, besefte ik, dat de film alleen maar tegen zou kunnen
vallen. En toch gebeurde dat niet.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Natuur<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">De film neemt ons mee naar de overdonderde natuur van
Noorwegen. Het is een wereld van rotsen, bergmeertjes, mossen, snelstromende
beken en watervallen. Hoofdpersoon Alfred is geoloog en gaat er op expeditie
samen met zijn gids Arne en met twee <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Noorse geologen. Alfred is een buitenstaander.
Hij verstaat de taal van de anderen niet en gaat in zichzelf praten. Steeds
meer wordt helder, dat hij hier niet hoort. Waar de Noren zich makkelijk door
de natuur bewegen, loopt hij vast in moerassen, valt hij en krijgt hij steeds
meer verschijnselen van gekte. Het landschap is zo overweldigend, dat hij er in
ten onder dreigt te gaan, zeker als hij de collega-geologen kwijt raakt. Samen
met Arne gaat hij verder. Ook zij verliezen elkaar uit het oog, doordat hun
kompassen verschillend afgesteld staan. Na lange omzwervingen alleen treft hij
Arne dood aan bij de voet van een waterval. Hij vindt op eigen houtje de weg
naar de bewoonde wereld en maakt weer contact met het gewone leven in een gesprek
bij een bushalte. Na de zwaarte van wat er daarvoor gebeurd is, geeft dit mij
als kijker weer wat lucht.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Binnenwereld en
buitenwereld<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Wat regisseur Boudewijn Koole prachtig doet, is de
buitenwereld verbinden met de binnenwereld van de hoofdpersoon. De invloed van
het oerlandschap op de geest en het gedrag van de hoofdpersoon worden
invoelbaar gemaakt. Acteur Reinout Scholten van Aschat speelt de hoofdrol van
Alfred prachtig. Ik gaf me over aan de beelden en maakte bijna in trance de avontuurlijke
tocht mee. Het landschap waarin het zich afspeelt is fascinerend. Wat mij
betreft een zeer geslaagde boekverfilming. Veertig jaar geleden las ik het boek,
gister zag ik de verfilming en was weer net zo onder de indruk als toen.</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-90624726475329528692015-12-18T07:02:00.001-08:002015-12-18T07:02:23.156-08:00NIEUWE WANDELFILM: A WALK IN THE WOODS
<span style="font-family: Calibri;">Het lijkt een nieuw genre te worden. In het voorjaar schreef
ik over de film <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wild</i> naar het boek
van Sheryl Straight. Deze week kwam in de bioscoop <i style="mso-bidi-font-style: normal;">A walk in the Woods</i> en in het komend voorjaar kunnen we de Noorse wandelfilm
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Out of nature</i> verwachten. De films
hebben een vaste opzet. Iemand zit in een impasse in zijn of haar leven en
besluit een lange voettocht te gaan maken om zichzelf terug te vinden. In <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wild</i> is dat een jonge vrouw na een
misgelopen relatie, in <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Out of nature</i>
een vader van een jong gezin en in <i style="mso-bidi-font-style: normal;">A walk
in the Woods</i> zijn het twee oudere mannen. Een van de mannen is auteur Bill
Bryson, vooral bekend als schrijver van <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">A Short Story of Nearly Everything</i>, die
ook in werkelijkheid het 3500 kilometer lange Appalachian Trail liep. In de
film gaat de hoofdpersoon, gespeeld door Robert Redford op pad samen met een
vriend van vroeger, Katz, gespeeld door Nick Nolte. </span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Wat mij goed bevalt aan de film is de herkenning. De film
herinnert me aan mijn eigen wandelingen <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>naar Santiago de Compostela en Verona. Ik
geniet van de schoonheid van de natuur en ik krijg zin om ook eens zo’n trail
in Amerika te gaan lopen, waar de natuur nog wat ongerepter en woester is dan
bij ons in Europa. Ik herken het lopen op smalle paden, het stilstaan bij een
bijzonder boom, ontmoetingen met tochtgenoten, het afzien met een zware rugzak,
de voldoening als je het doel van die dag bereikt. Ik volg twee oude mannen op
hun reis van de held. In een echt heldenverhaal maakt de hoofdpersoon een
ontwikkeling door. Hij leert van de gebeurtenissen onderweg en komt gelouterd
terug van de tocht. Precies dat mis ik in deze film. Bryson en Katz wandelen en
maken van alles mee zonder dat er enige psychologische ontwikkeling in zit.
Jammer dat die kans gemist wordt, want twee mannen die al wandelend terugkijken
op hun leven, dat biedt genoeg mogelikheden voor wat meer diepgang dan deze
film bereikt. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Het blijft bij een zeer vermakelijke wandeling, waarin de twee
helden rare reisgenoten ontmoeten, zoals een heel<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>irritante dame<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>en zelfs komen er beren op de weg. Zelfs als
de twee helden in een ravijn vallen, raakt je dat nauwelijks en je weet dat ook
deze hobbel op de weg wel weer genomen zal worden met wat grapjes van de oude
Katz, die overal de humor van blijft inzien. Ging ik gister ten onrechte naar
Filmhuis Hilversum om deze film te zien? Nee, ik heb me best vermaakt met deze
wat oppervlakkige film. Wat bleef was de natuur, de bijzondere tocht en een
kleine rol van Emma Thompson als bezorgde echtgenote en voor haar alleen al ga
je graag naar de bioscoop. In de serie wandelfilms van de afgelopen tijd blijft
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">The Way</i> ( 2010) met Martin Sheen de
beste. Hij is de vader , die in de voetsporen van zijn overleden zoon naar
Santiago de Compostela loopt; wat mij betreft de beste film in dit wandelgenre.
Het is<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>in elk geval een verhaal dat dieper
graaft en je meer raakt dan de twee wandelfilms van dit jaar, 2015.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">A Walk in the Woods,
gezien op 17 december 2015 in Filmhuis Hilversum. Regie: Ken Kwapis; met Robert
Redford, Nick Nolte en Emma Thompson<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<span style="font-family: Calibri;">Aat van der Harst, 18 december 2015</span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><a href="http://www.verhalenonderweg.nl/">www.verhalenonderweg.nl</a></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-x9CHH5UtKpw/VnQf88Dr7uI/AAAAAAAAB-I/qDJJ9cnvMZU/s1600/walk%2Bin%2Bthe%2Bwoods.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-x9CHH5UtKpw/VnQf88Dr7uI/AAAAAAAAB-I/qDJJ9cnvMZU/s1600/walk%2Bin%2Bthe%2Bwoods.png" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: Calibri;"></span><br />
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-5174743791393944402015-12-03T05:03:00.003-08:002015-12-03T05:45:40.878-08:00Wandelverjaardag<div class="MsoNormal" style="background: white; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-line-height-alt: 11.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;">Mijn verjaardag vier ik al jaren wandelend. Ik nodig familie en vrienden uit in een koffiezaakje in de stad en vervolgens <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>gaan we na koffie met taart <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>samen op pad. Vorig jaar verzamelden we in de Food-hallen in Amsterdam-West en liepen de Jordaan door naar de pont over het IJ. In het EYE-theater was een mooie tentoonstelling over oude films, die we samen bekeken. We dronken een bier in het EYE-café en voeren terug naar station CS, waar ieder de trein naar huis nam. Ik had onderweg ongeveer iedereen gesproken en zag met genoegen hoe mijn gasten in soms verrassende tweetallen geanimeerd pratend zich door de stad bewogen. Eerst coachte ik alleen wandelend, nu ontmoet ik<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>vrienden in beweging en ook neem ik steeds vaker de trein en loop naar het adres waar ik heen moet. Dit vind ik meestal veel leuker dan ergens met de auto of tram heen gaan. Je ziet nieuwe stadswijken, bent<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>lekker buiten en een uurtje eerder van huis kan meestal goed. En die wandelverjaardag, daar ben ik inmiddels ook aan gehecht. Over een paar weken start ik mijn verjaardag in <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Du Cap </i>op het Kwakersplein in Amsterdam en we wandelen dan samen de Jordaan door. In een aardige kroeg sluiten we af met een goede bier of wijn.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-line-height-alt: 11.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;">Waarom ik het zo doe en niet anders werd me ook nog eens aangereikt door Beatrijs Ritsema in ochtendblad Trouw ( ik parafraseer haar) : <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De verjaardag heeft <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>zo zijn valkuilen en een daarvan is de gevreesde kring. In een huiskamerkring zit iedereen vastgepind op z'n plaats, gedwongen zich met z'n buurman/vrouw te onderhouden, al jonglerend met koffie en <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>taart. Het afschuwelijke van de kring is dat je nergens anders heen kunt. Met een beetje pech zit je urenlang klem naast een praatgrage buurman of te zwijgen naast iemand met wie het gesprek van geen kant wil vlotten.</i><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-line-height-alt: 11.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;">Natuurlijk kun je een prima gesprek met iemand <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>hebben op een stoel en ook is zelfs een erg leuke verjaardag tussen vier muren denkbaar. Ik kies voor de lopende variant: Over drie weken ben ik weer jarig en<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ontmoet ik mijn gasten in beweging in de stad. </span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-line-height-alt: 11.25pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;">Aat, 2 december 2015<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: "calibri";"> </span></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-247461284852528852015-03-01T11:12:00.000-08:002015-03-01T11:12:55.025-08:00WILD: Film over een bijzondere wandeling
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></i></b> </div>
<span style="font-family: Calibri;">Op dit moment draait in bioscopen door heel Nederland de
film <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wild</i>. Ik schreef eerder over het
indrukwekkende boek <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>van Cheryl Strayed. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Het boek is nu verfilmd <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>met Reese Witherspoon in de hoofdrol. Het is
het waargebeurde verhaal van een jonge Amerikaanse vrouw die op een dieptepunt
van haar leven besluit om alleen de Pacific Crest Trail te gaan lopen, een wandeling
van 1700 kilometer. Het wordt een heel zware tocht waarop ze veel beren en
draken te verslaan heeft. Onderweg heeft ze <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>beelden in haar hoofd van het overlijden van
haar moeder enkele jaren ervoor en van haar leven aan de zelfkant van de
maatschappij in de jaren erna. De tocht werkt louterend voor haar. Ze hervindt
haar kracht en kan de meest lastige situaties aan.</span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Wat maakt de film zo boeiend? Het gaat hier over een passage
naar een nieuwe levensfase, een transitie met <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>grote ontberingen. Het is het verhaal van alle
tijden over de reis van de held(in), de weg van de pelgrim. Het vergt lef om
weg te gaan uit het bekende en uit de impasse, maar voor degene die op reis
gaat wordt het een helende ervaring. Wie de eigen weg gaat en trouw is aan
zichzelf, vindt de schat onderweg. Ik <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>herken
dat. De meeste cliënten die ik tijdens wandelcoachgesprekken begeleid zitten in
zo’n transitieproces. Ze hebben besloten om op reis te gaan en vragen mij om
als begeleider een stukje weg mee te lopen. Daarna kunnen ze weer zelfstandig
verder. </span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">In zijn boek <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Droomportaal</i>
verwoordt Willem Jan Otten het zo: ‘ Volwassen worden is een levenslange reeks
passages, het huis uit, het eigen leven of het leven met een ander in, het moeder/vaderschap
of juist het kinderloze leven in, de werkkring of juist de stilte van een
contemplatiever bestaan in, het leven na de kinderen in, het loslaten van
stervenden en gestorvenen in, er is geen leeftijd waarop er geen nieuwe muur
verrijst waardoorheen moet worden geleefd, Een passage gaat met crisis en angst
gepaard, dat kan niet anders, zekerheid wordt verruild met onzekerheid, met
toekomst die nog moet blijken’. </span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Hierover gaat deze prachtige film. Over een vrouw die <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>met een zware rugzak <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>haar eigen tocht aanvaardt. De beloning aan
het einde is groot. Een wandeling maakt ze die de toeschouwer raakt. Je leeft
mee met de hoofdpersoon en je krijgt bewondering voor haar lef en doorzettingsvermogen.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Aat van der Harst, 1 maart 2015.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Film <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wild </i>gezien gister in Theater Onze Lieve
Vrouw in Amersfoort</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-11319980023274823682015-01-15T09:13:00.003-08:002015-01-15T11:40:44.646-08:00Wandelingen door Rome<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Van een collega in Duitsland kreeg ik het boek <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Die Erfindung des Lebens</i>, geschreven
door Hanns-Josef Ortheil. Helaas is er nog geen Nederlandse vertaling, maar die
gaat er vast komen. Vanaf de eerste bladzijde heeft het boek mij in de greep.
In deze autobiografische roman groeit hoofdpersoon Johannes op kort na de
oorlog.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Na tragische gebeurtenissen in
die oorlog is de moeder opgehouden met spreken en uit loyaliteit met haar
besluit de zoon van jongs af aan ook te zwijgen. Tot zijn zevende jaar heeft de
zoon niets gezegd. Dan neemt de vader de jongen mee de stad
uit en tevens uit de ongezonde symbiose met de moeder. Op lange wandelingen door de
natuur leert de vader de jongen spreken. Door met aandacht alles te benoemen wat
ze zien in de natuur, leert hij de jongen het systeem van de taal kennen. Eerst
schrijvend in een schrift en pas dan ook mondeling. Hij groeit al wandelend toe
naar het ontroerende moment dat hij zijn eerste zin zegt. Daarna kan de jongen
zijn moeder ook weer ontmoeten en vrij tegenover haar staan. HIj heeft het vermogen van de taal ontdekt, dankzij het vertrouwen en de toewijding van zijn vader.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Wandelen op zoek naar
muziek<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Deze geschiedenis van zijn jeugd schrijft de schrijver op
tijdens een verblijf in de wijk Trastevere in Rome. Hij geeft dan pianolessen
aan zijn Italiaanse buurmeisje van 12; op de moeder van het meisje is hij
- zij het nog onuitgesproken- duidelijk verliefd. Het meisje is heel muzikaal, een wonderkind
wellicht zelfs, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>maar mist na heel veel
oefenen en diverse leraren plezier in piano spelen. De schrijver/musicus overweegt
hoe hij haar plezier in muziek kan laten beleven en haalt haar weg van haar
pianokruk en maakt wandelingen door Rome met haar. Hij herinnert zich hoe zijn
vader hem ooit plezier in taal en in spreken bijbracht:</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">‘<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Marietta, zei ik,
laat ons muziek verzamelen en wel overal waar we haar tegenkomen. En dan gingen
we op pad, namen een notenschrift mee, luisterden overal zorgvuldig en schreven
in noten op wat we hoorden en wat Marietta beviel. De melodie van een liedje,
het ritme van een slagwerk, het geluid <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>van een dans, de klank van een klok-<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>dat allemaal verzamelde ik en schreef het op
in ons schrift en dan noteerden we erbij wanneer en waar we deze flard van
muziek gehoord hadden</i> ( Blz 423, vertaling Aat).</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">De volgende stap is, dat de schrijver, het meisje en haar
moeder naar concerten gaan, niet alleen klassieke, maar het meisje leert ook de
tango kennen en de fado en siciliaanse treurmarsen en Latijns-amerikaanse
revolutionaire liederen en Russische kerkmuziek. Uit wat het meisje bevalt,
componeert de schrijver en musicus stukken voor piano en het meisje ontwikkelt
zich in hoog tempo als pianiste. Al wandelend door de stad, maakt zij zich
muziek eigen en ontwikkelt plezier in muziek. Het boek eindigt met een
openluchtconcert van haar in Trastevere</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Die Erfindung des
Lebens</i> is een<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>prachtige roman
over<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>een hechte familie, over het
verwerven van taal, over muziek, over wandelingen door de natuur en door de
stad Rome. Het is vooral een boek over leren in beweging, in de natuur en in de
eeuwige stad.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Aat, 15 januari 2015</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-61004887005753947592014-11-30T11:48:00.003-08:002014-11-30T11:48:34.955-08:00Wandelen en kunst in het bos<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></b> </div>
Op zondagmorgen wandel ik naar het Armandomuseum bij Bunnik.
Ik loop<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>langs de Kromme Rijn en door de oude
landgoederen Rhynauwen, Oud-Amelisweerd, Nieuw-Amelisweerd, een arcadisch parklandschap.
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Hier is de thuisbasis van mijn goede
wandelcoachcollega Hilde Backus. Samen met haar wandelde ik hier de afgelopen
weken met haar opleidingsgroepen rond heldenverhalen. Dit is een gebied met een
rijke geschiedenis, waar verhalen vanzelf ontstaan. Nu, op zondagmorgen vroeg,
is het hier nog mooier. Net boven nul, lichte mist boven de Kromme Rijn en de
weiden. In de Veldkeuken drink ik een koffie en koop er een kaartje voor het
Armandomuseum. Op de benedenverdieping bewonder ik het eeuwenoude Chinese
behang met vogels, jachtpartijen en een drakenbootfestijn. Boven in het
landhuis hangen de schilderijen van Armando. Net als vroeger in de
Elleboogkerk, hier in Amersfoort, helaas afgebrand, maken de werken met hun
zwarte en rode kleuren weer diepe indruk. Armando groeide tijdens de Tweede
Wereldoorlog op in de buurt van kamp Amersfoort en de indrukken die hij dan
opdoet, worden bepalend voor zijn leven . Het landschap dat hij schildert noemt
hij ‘schuldig landschap’, omdat het <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>verbonden is met kwaadaardig menselijk
handelen en zijn onschuld verloren is . Ik realiseer me, dat hij de
schilderijen maakte op de plek waar ik nu vaak met wandelcoachcliënten loop,
landgoed Den Treek. Ineens bedenk ik ook, dat ik liever loop aan de kant van
Den Treek bij Leusden en Maarn dan te dicht bij het vroegere kamp. Inderdaad
alsof daar de zwaarte nog hangt en de coachgesprekken daardoor beïnvloedt. Ik
dwaal vandaag door de zalen in Amelisweerd en laat de schilderijen op me
inwerken. Tussen de schilderijen fragmenten van gedichten: ‘<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Daar, in de verte, gaan de troepen. Mensen
van</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">vroeger. Het is te horen: een
zacht gebrom’. </i>Ik besluit spoedig<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>terug te keren en wat tijd door te<i style="mso-bidi-font-style: normal;">
</i>brengen in de rijke bibliotheek op de zolderverdieping van het landhuis.
Weer buiten wandel ik stevig door en heb wat tijd nodig om de zwaarte van wat
ik zag en las van me af te schudden. Het is koud langs de Kromme Rijn, een
aangename winterkoude eindelijk na, de lange nazomer. Nevel hangt boven het
water.<br />
<br />
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p> </o:p></div>
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
30 november 2014</div>
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Loopje: <o:p></o:p></i></div>
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wandel eens naar een
museum in de buurt. Ga op een tijdstip waarop het nog rustig is. Dwaal wat door
de<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>zalen en blijf stilstaan bij iets wat
je met name aanspreekt. Wat spreekt je aan?<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Wat zijn je associaties? Wat raakt je en welk gevoel roept het op?<o:p></o:p></i></div>
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p> </o:p></i></div>
<span style="font-family: Times New Roman; font-size: small;">
</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-34453377503986416072014-11-24T05:42:00.002-08:002014-11-25T09:47:54.885-08:00Verwachtingsvol wandelen<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">You never walk alone<o:p></o:p></span></i><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Het is inmiddels al weer twee <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>jaar geleden dat ik in het mooie grote
voetbalstadion aan de rand van de stad was. Het werd weer eens tijd om te gaan.
Ik wandel van het station naar het stadion en voel de opwinding van het
gaan naar een wedstrijd. Ik loop anders dan anders, snel, hoopvol, in de
wetenschap dat het straks gaat gebeuren. Het is een levenslange liefde voor een
club, waarvan de posters met de spelers vroeger boven mijn bed hingen. In mijn jeugd ben ik slechts welgeteld drie keer in
het stadion van mijn club <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>geweest
en verder volgde ik alle Europacupsuccessen op televisie. Inmiddels ben <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ik een man die liever door bossen wandelt dan
dat hij in menigtes verkeert. Ik mijd grote feesten, geef de voorkeur aan een
museumzaal of strandwandeling boven een popconcert of <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>winkelstraat. Maar nu loop ik tussen duizenden
naar het stadion. Ik drink een bier naast jongens met tatoeages en een grote vlag
met de Griekse held erop. Ik neem mijn plek in en zing ‘Bloed , zweet en
tranen’ van Hazes luidkeels mee. Ik slaak een kreet van afschuw, als de Friese
tegenstander <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>scoort. Het zal me toch
niet gebeuren, dat mijn club vandaag verliest. De man op het stoeltje naast me volgt
al jaren elke wedstrijd. Hij verzekert me, dat het in de tweede helft goed
komt. Ik voel me sterker verbonden met hem dan ik me ooit voel met mijn buurman
in de schouwburg of concertzaal . Liefde voor een club verbindt kennelijk op
een diep niveau en ik snap de jongens in het vak naast me, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>die anderhalf uur zingen of hun leven ervan
afhangt. Middeleeuwers bouwden hun kathedralen, wij hebben stadions. Mijn team maakt
vier goals in de tweede helft. Ik juich uitzinnig met de 50.000 mannen om me
heen. Blij wandel ik tussen de duizenden terug naar het station, ‘dit is mijn
club,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>mijn ideaal’ meezingend met de
anderen. In de trein neem ik met de medemannen naast me de wedstrijd nog even <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>door. Over twee jaar ga ik weer. De
belangrijkste bijzaak van het leven is vandaag weer even hoofdzaak geweest.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">24 november 2014</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<span style="font-family: Calibri;">Loopje:</span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Wandel deze week eens
ergens heen, waar je normaal niet heen gaat.<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Laat je verrassen door
de wandeling en de plek waar je aankomt</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;"></span></i> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-UYjKtl4Wt8w/VHM1wGUK9WI/AAAAAAAAADM/v8_r7Og7uKY/s1600/ajax.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-UYjKtl4Wt8w/VHM1wGUK9WI/AAAAAAAAADM/v8_r7Og7uKY/s1600/ajax.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span></i> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-55014703422766532992014-11-20T08:39:00.000-08:002014-11-20T08:59:35.453-08:00Werken met verhalen in groepen
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif";"><o:p><span style="font-size: x-small;"> </span></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Verhalen
verbinden mensen met elkaar en hoe je werkt met verhalen en verhalen vertelt
kun je leren. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Op 14 februari 2015 geef
ik samen met Cocky Fortuin- van der Spek een dag over <i style="mso-bidi-font-style: normal;">het werken met verhalen in</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">groepen</i>
in Amersfoort. </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;">Dit is een
praktische en inspirerende training voor mensen die met groepen werken. Je
maakt kennis met een grote variatie aan werkvormen om met persoonlijke,
fictieve en overgeleverde verhalen te werken. Daarbij maak je kennis met
allerlei werkvormen om niet alleen voor een groep een verhaal te vertellen maar
ook verhalen te delen met elkaar. In het boek Verhalen Verbinden, dat Cocky
Fortuin van der Spek, Bas van den Berg en ik schreven voor het onderwijs, staat
het verhaal De Duintop met eronder suggesties hoe je het verhaal in een klas
kunt gebruiken, bijvoorbeeld als het thema afscheid in een groep of klas
speelt. Zo kan je ook met groepen volwassenen verhalen met elkaar uitwisselen.
Verhalen verbinden mensen. Verhalen rond afscheid bijvoorbeeld. Ik schreef het
ooit toen ik vertrok bij mijn school in Katwijk aan Zee.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">De duintop<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;"><o:p> </o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Ze staat op haar
duintop en kijkt uit over zee. Ze ziet in de verte een groot schip en hoort het
vertrouwde geluid van de golven. Boven haar hoofd krijsende zeemeeuwen. Hoe vaak
heeft ze hier niet gestaan, de afgelopen jaren. <o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Meestal gaat ze
direct uit school op haar fiets hiernaartoe. Niemand weet het. Haar vriendinnen
denken dat ze thuis is; thuis denken ze dat ze met een vriendin is meegegaan.
Het is ruim een kwartier fietsen, als ze stevig doorrijdt. Ze heeft hier in de
winter gestaan, wanneer de grond op het duin hard bevroren was en de oostenwind
over de brede zandvlakte raasde. Dat vindt ze het allermooiste: een meisje van
veertien jaar dat de storm trotseert en een kracht in zich voelt die niemand in
haar vermoedt. Maar ook in de zomer heeft ze hier gestaan. Als de badgasten het
strand verlieten en zij 's avonds de zandvlakte weer voor zich alleen had. <o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Ze houdt van de
zonsondergang, die als een brede rode band van licht over het water valt en
precies recht voor haar duintop het strand bereikt. In de herfst probeert ze
soms boven het geluid van de storm uit te roepen. Lekker is dat, zo heel hard
brullen. Vooral als ze kwaad is. Andere keren, als het vrijwel windstil is, lijkt
de zee bijna vlak met een hele korte en rustige branding. Op zo'n dag heeft ze
een keer een zeehond gezien, die zijn kop boven water uitstak en naar haar
keek. Ze was die keer heel verdrietig en weet nog hoe blij de zeehond haar
maakte.<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Het is haar plek,
haar duintop, waar bijna nooit iemand anders is geweest. Die plek gaat ze nu
verlaten. Haar ouders hebben werk gekregen in een ander deel van het land. En
als ouders nieuwe banen nemen, verhuizen kinderen mee. Ook al hebben ze daar
helemaal geen zin in. Niemand heeft haar iets gevraagd. Niemand weet wat het
allerergste van de verhuizing voor haar is: dat ze haar duintop en de zee moet
achterlaten. Natuurlijk is het niet leuk om afscheid te nemen van haar
vriendinnen. De school, waar ze het meestal naar haar zin heeft gehad, zal ze
ook missen. Dat afscheid heeft ze gisteren gevierd met een leuk feest en gebak.
<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Dan hoort ze
iemand roepen in de verte. Links beneden op het strand, in de buurt van de
strandpaal, ziet ze een gebogen gestalte die naar haar wenkt. Ze schrikt ervan.
In dit jaargetijde komt hier tegen de avond nooit iemand. Dan herkent ze de
oude vrouw die in een huisje vlak achter de duinen woont. In het dorp worden</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;"> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">allemaal vreemde verhalen over haar verteld.
Lang geleden zijn haar man en zoon bij een ongeluk met een schip omgekomen. De
mensen zeggen dat ze niet helemaal goed is. Het geroep maakt haar bang. Maar
een oude vrouw in nood kan je toch moeilijk laten roepen. Het meisje rent het
duin af in de richting van de gebogen gestalte. Dichtbij gekomen ziet ze hoe de
oude vrouw een zeemeeuw in haar armen heeft. Het is een grote grijze vogel die
onder het teer zit en zich nauwelijks meer kan bewegen door de troep aan zijn
vleugels. <o:p></o:p></i></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">De vrouw wijst
naar een mandje dat bij haar voeten staat. Daarin zitten poetsdoeken en een
flesje benzine. Even later zijn de vrouw en het meisje zonder iets te zeggen
druk bezig om de meeuw schoon te maken. Het is niet eenvoudig om de zwarte
troep los te krijgen, maar langzaam maar zeker vorderen ze. Na bijna een uur klappert
de vogel met zijn vleugels en fladdert omhoog. Na een korte aarzeling slaat hij
zijn vleugels echt uit en vliegt. Hij cirkelt een rondje boven de vrouwen en
verdwijnt dan in de richting van het noorden. De oude vrouw mompelt: ‘Zo is het
goed. Vogels moeten hun vleugels uitslaan en vliegen.’<o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Ze vertelt het
meisje vervolgens over haar leven. Over al die keren dat ze afscheid heeft
moeten nemen van huizen, van plekken. ‘En elke keer als ik afscheid neem’, zegt
ze, ‘ga ik rijker verder. Want ik draag de herinnering aan al die plekken en
huizen en mensen in mij mee.’ Het meisje is al haar angst voor de vrouw
vergeten. Ze luistert naar de verhalen van heel vroeger, verhalen over
ontmoetingen en afscheid, over dood en leven. Pas als het bijna donker is, gaat
het meisje terug naar haar duintop. Voor ze haar fiets pakt om terug naar huis
te gaan, kijkt ze nog een keer over de zee. Het schip is achter de horizon
verdwenen. Links in de verte ziet ze op het strand de oude vrouw. Boven haar
hoofd krijsen zeemeeuwen. Ze kijkt of haar meeuw erbij is. Ze weet dat - als ze
morgen het dorp verlaat en op weg gaat naar haar nieuwe woonplaats - ze deze
plek met zich mee zal nemen. Als ze bang is voor al het nieuwe, de eerste weken
op de nieuwe school en in het nieuwe huis, zal ze denken aan de duintop. Die
gedachte zal haar de kracht geven om nieuwe vrienden te maken. Het zal haar
zelfvertrouwen geven om al die nieuwe dingen te doen, die haar nu nog heel eng
lijken. Ze pakt haar fiets en rijdt, voor de laatste keer, over het duinpad
naar huis. <o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">In een schoolklas zou je met dit verhaal als volgt
kunnen werken ( uit Verhalen verbinden):<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;"><o:p> </o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 18pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 18.0pt left 128.8pt; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol; font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Stel
je voor, dat het meisje uit het verhaal ‘De duintop’ vijf jaar later terugkeert
naar deze plek. Hoe kijkt ze nu terug op de bijzondere dag uit het verhaal? Hoe
is de herinnering van die dag met haar meegegaan? Laat dit in stilte
voorbereiden. Vraag de leerlingen drie tekeningen te maken (story-board) en
laat ze het verhaal van deze tekeningen delen met elkaar.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 18pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 18.0pt left 128.8pt; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol; font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Laat
uitwisselen wat belangrijk is om goed afscheid te kunnen nemen van een persoon
of van een plek. Wat is er bijvoorbeeld goed om te doen als je ergens weggaat?
Wat is goed om te doen bij een begrafenis? Geef de leerlingen de opdracht een
collage te maken over dit onderwerp.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 18pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 18.0pt left 128.8pt; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol; font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Laat
leerlingen vertellen over een verhuizing die ze hebben meegemaakt. Wat zien ze
voor zich als ze daaraan terugdenken? Hoe zag het oude huis eruit? Welk moment
van de verhuizing is ze bijgebleven?<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt 18pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 18.0pt left 128.8pt; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol; font-size: 12pt; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Vraag
leerlingen het verhaal (of een fragment daaruit) te vertellen vanuit een ander
perspectief, bijvoorbeeld dat van de oude vrouw of de meeuw.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;"><o:p> </o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Met
volwassenen zou je dat weer anders doen. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;"><o:p> </o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Op
14 februari een hele dag rond verhalen en hoe je die in groepen kunt delen in
Amersfoort. Kosten 70 euro. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Interesse?
Laat weten via <a href="mailto:avdharst@verhalenonderweg.nl"><span style="color: blue;">avdharst@verhalenonderweg.nl</span></a><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">en
je krijgt meer informatie.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;"><o:p> </o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Verhalen
verbinden!<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-24956758232180555672014-11-11T01:44:00.000-08:002014-11-12T00:34:49.055-08:00Verhalen van de stad<br />
<div class="post-header">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-6047897421000279924" itemprop="description articleBody">
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-SnTVk7b49qM/VGMbbriEAkI/AAAAAAAAAC8/wCNqIHyD9_E/s1600/6265542_orig.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://3.bp.blogspot.com/-SnTVk7b49qM/VGMbbriEAkI/AAAAAAAAAC8/wCNqIHyD9_E/s320/6265542_orig.jpg" width="320" /></a></div>
(Foto: Elise Schouman)<span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";"><o:p></o:p></span><br />
<span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">‘Ik droomde in de steden bij avond</span></em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";"><br /><em><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">in Parijs liep ik lang over boulevards</span></em><br /><em><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">zocht francs op het asfalt</span></em><br /><em><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">de bistro’s wenkten’<o:p></o:p></span></em></span><br /><br /><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">Remco Campert</span></em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";"><br /><br />Laat je eens meenemen naar steden dichtbij en steden in de verte. Ontdek hoe een stad tot een spiegel kan worden voor persoonlijke vragen en aanleiding tot zelfreflectie. Leer over jezelf, de ander en de wereld in beweging. Deze keer niet in een mooi natuurgebied, maar in stedelijke omgeving. Stel dat je het komend weekend eens een mooie stadswandeling zou gaan maken ….<br /><br /><em><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">De grote stad</span></em><br />Ga in gedachten eens terug te gaan naar een wandeling die je ooit in je leven maakte in een grote stad. Ik vermoed dat er nu allerlei wandelingen en allerlei steden in je herinnering komen. Kies er eens eentje uit en maak de herinnering sterker door terug te denken aan hoe het daar was. Wat zie je voor je? Hoe voelde je je daar op dat moment in die stad? Wie was er bij je of was je daar alleen onderweg? Dit beeld van die wandeling toen zou de basis kunnen zijn voor een verhaal dat je op zou kunnen schrijven of vertellen. Kijk eens wat het thema zou zijn van je verhaal: Geluk? Eenzaamheid? Verwondering? Armoede? Zoektocht? ……?<br /><br /><em><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">De stad in de buurt</span></em><br />Hoe zijn het zijn om deze week eens een langere wandeling in je eigen stad te maken of een stad in de buurt? Alain de Botton stelt in zijn boek <em><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">De kunst van het reizen</span></em>vast<em><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">, </span></em>dat verre reizen vaak afleiden van waar het echt om gaat. Je loopt ergens ver weg met een reisgids in de hand of achter een gids aan. Die laten je zien wat de moeite waard is. Er is al voor je bepaald wat interessant is en waarvan je zeker een foto moet maken. Hoe anders is het als je een wandeling maakt door een stad, waarbij je je voorneemt om je te laten verrassen. Loop met alle zintuigen open door de straten. Wat is er veel te horen en te zien en te ervaren. Je was hier wellicht al vaker, maar ziet vandaag pas voor het eerst een gevel die wat scheef staat, een lantarenpaal met een sierlijke vormgeving, een museum waar je vandaag voor het eerst naar binnen gaat. Zo kun je je oefenen om alert te lopen. Niet diep in gedachten op weg naar een winkel, je werk, het station. Diezelfde weg kun je ook tot een verrassingstocht maken. Je neemt een andere weg naar je werk; je stapt een halte eerder uit de tram en loopt verder; je laat de auto eens staan en wandelt naar het station. Je dag begint ineens een stuk aardiger dan in de file. Kortom, wandel en laat je verrassen. In een bos kan dat, maar het kan ook heel goed in een stad. Steden boeien.<br /><br /><em><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">‘ Geef mij de grauwe stedelijke wegen,</span></em><br /><em><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">De in kaden vastgeklonken waterkant,</span></em><br /><em><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">De wolken nooit zo schoon dan als ze, omrand</span></em><br /><em><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">Door zolderramen, langs de lucht bewegen’’</span></em><br />J.C. Bloem<o:p></o:p></span></div>
( Deze blog verscheen ook op de site van Inspirerend Leven)</span><br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-13398217502701180902014-10-30T09:56:00.001-07:002014-10-30T09:56:41.348-07:00Creativiteit rond het IJ
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Negen<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>mensen die
elkaar niet kennen, komen bij elkaar op perron 2 van Amsterdam CS, voor de
Koninklijke Wachtkamer. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ze komen af op
een verrassingswandeling met de stad als spiegel. De deelnemers krijgen de
uitnodiging om over het perron en door de stationshallen te dwalen als
toeschouwer van het toneelstuk dat zich daar afspeelt. Duizenden figuranten
hebben zich vanmorgen speciaal gekleed en geschminkt om hun rol hier te vervullen.
De toeschouwers verwonderen zich over wat zich daar afspeelt <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>in de stationshal. Even later staan de deelnemers
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>op de pont naar de NDSM-werf. Wat is er
veel te zien op het water, als je echt kijkt en het boottochtje met alle
zintuigen open beleeft. Een deelnemer vertelt: ‘Normaal ben ik altijd ergens
naar toe op weg. Ik kijk eigenlijk nooit echt om me heen, maar ben in gedachten
verzonken. Wat bijzonder, als je echt om je heen gaat kijken. Ik werd er stil
van’. Negen mensen dwalen over de oude scheepswerf. De stad is hier nog puur en
niet aangeharkt. Een rode hijskraan steekt mooi af tegen de hemel; twee oude
trams zijn gered van de sloop en staan hier zo maar, doelloos, mooi. De groep
verzamelt onderweg beelden die inspireren en ieder maakt nu en dan een foto. De
grote hal van de scheepswerf biedt spannende beelden. Net als vroeger is er nu
veel creativiteit. Jonge kunstenaars werken er in de ateliers op de plek waar
vroeger botenbouwers enorme schepen maakten en die hier van de werf lieten
rollen. Bedrijvigheid van toen weer heel anders dan bedrijvigheid van
individuele creatievelingen nu. De groep wandelt verder langs het IJ en vertelt
elkaar het verhaal van de beelden die ze ieder verzameld hebben. Er ontstaat
een nieuw verhaal. Verhalen van ieder individueel en ook een uniek
groepsverhaal. Verhalen verbinden mensen, verhalen verbinden momenten in de
tijd.</span></div>
<span style="font-family: Calibri;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-PrBc6xnQ_Yo/VFJtt9tnp8I/AAAAAAAAACs/XI4TgDxOxgU/s1600/wandelen%2Blangs%2Bhet%2BIJ.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-PrBc6xnQ_Yo/VFJtt9tnp8I/AAAAAAAAACs/XI4TgDxOxgU/s1600/wandelen%2Blangs%2Bhet%2BIJ.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
</span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Wandelcoaching vindt meestal plaats in natuurgebieden en roepen
op tot rust en bezinning. Hier aan het IJ ontstaat een nieuwe vorm van
wandelcoaching, waarbij juist de stad, de bedrijvigheid en de hectiek spiegel
voor de <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ziel worden. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;"></span> </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-13474774022286492782014-10-24T03:41:00.000-07:002014-10-24T03:41:51.665-07:00Reis van de held in Friesland<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="color: #2200c1; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 13.5pt; line-height: 115%; mso-fareast-language: NL; mso-no-proof: yes; text-decoration: none; text-underline: none;"><v:shapetype coordsize="21600,21600" filled="f" id="_x0000_t75" o:preferrelative="t" o:spt="75" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter">
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0">
<v:f eqn="sum @0 1 0">
<v:f eqn="sum 0 0 @1">
<v:f eqn="prod @2 1 2">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @0 0 1">
<v:f eqn="prod @6 1 2">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="sum @8 21600 0">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @10 21600 0">
</v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:formulas>
<v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f">
</v:path></v:stroke></v:shapetype></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="color: #2200c1; font-family: Arial;">LANGS ELF STEDEN</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
De afgelopen week wandelde ik van Lemmer naar Sloten, prachtig stadje aan het Slotermeer. Het is ook de week dat Jeen van der Berg overlijdt, legendarisch schaatser uit Friesland. Langs het Slotermeer gaan mijn gedachten terug naar die andere held van mijn jeugd. Het begon allemaal in 1963:</div>
Het is 18 januari 1963 en in Friesland wordt de
Elfstedentocht gereden. Ik ben 11 jaar; mijn ouders hebben nog geen televisie.
Bij mijn opa en oma thuis zie ik hoe heroïsch de schaatstocht<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>is. Ik hoor hoe schaatsers met bevroren
ledematen van het ijs worden gehaald en hoe op het lange stuk naar
Franeker rijders zwalkend over het ijs gaan, dwars tegen de noordwesterstorm
in. ER zijn maar weinig beelden, maar de beelden die ik zie van Bartlehiem fascineren. Vooraan rijdt een man die reuzenkrachten heeft.. Helemaal
alleen rijdt hij door de besneeuwde wereld die eruit ziet als de Noordpool.
Iedereen is op grote achterstand gereden. Duizenden mensen verwelkomen hem op
de Wielen in Leeuwarden. Even later wordt hij gehuldigd met een grote
lauwerkrans om. Ik lig wakker die nacht en stel me voor hoe het zou zijn om
zo’n superheld te zijn en de meest zware elementen te trotseren. Die nacht
besluit ik, dat ik ooit de Elfstedentocht zal rijden. In mijn droom win ik hem
die nacht zelfs. De volgende dag oefen ik op het slootje achter ons huis en
blijf dat later doen op de kunstijsbaan. Ik moet 22 jaar wachten. Op 21
februari 1985 rijd ik de Elfstedentocht. Een geweldige dag. Friesland in feeststemming en wij, rijders, gesteund door het enthousiasme. Ik doe er 13 uur over en kom tegen negen uur in de avond aan op de Bonkevaart in Leeuwarden. Zonder de held van mijn jeugd Reinier Paping was ik
daar niet bij geweest. <br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p> </o:p><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-bB7yE8mFyEw/VEosseHrEWI/AAAAAAAAACc/cW5Zox8xnGw/s1600/elfsteden.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-bB7yE8mFyEw/VEosseHrEWI/AAAAAAAAACc/cW5Zox8xnGw/s1600/elfsteden.png" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
</div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-12922368151869185912014-10-15T07:59:00.001-07:002014-10-15T08:20:56.735-07:00Samen werkt het<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Calibri;">Samen werkt het<o:p></o:p></span></i></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Voor een wandelcoach was het een aardige vraag die ik kort
geleden uit een school kreeg. Met een team van mensen uit het speciaal onderwijs
wandelde ik vervolgens een dag in een bijzonder natuurgebied. Vraag van de directie
was hoe de docenten <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>goed in hun energie
blijven gedurende het schooljaar; er was nogal wat burn-out en vermoeidheid het
afgelopen jaar. Kunt u iets doen rond ‘Gezondheid en plezier in werk’ luidde
letterlijk de vraag. De directie zelf had zich daar al goed op beraden en een
aantal goed stappen gezet. Qua leiderschap vond ik dat ze het behoorlijk goed
deden en ook naar hun eigen rol keken. Het team had ja gezegd tegen een dag in
beweging. In de ochtend <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>werkte ik in een
zaal van een boswachterijgebouw. We verkenden gedeelde en verschillende waarden,
taakopvatting, verwachtingen ten opzichte van elkaar en directie. Steeds
stukjes theorie van mij binnen en oefeningen al wandelend buiten. We hadden het
geluk, dat het die dag zeer aangenaam herfstweer was. Al gauw bleek dat er in
het dagelijks schoolleven weinig tijd was om met elkaar over andere zaken te
spreken dan directe organisatorische klussen. Sommigen kwamen tijdens pauzes
niet eens in de docentenkamer, omdat er ook dan veel te doen was: gesprekken
met leerlingen, bellen van ouders, lessen <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>voorbereiden. Er kwam al veel aan de orde die
ochtend: werkplezier, lastige en prettige klussen, samenwerking, gesprekken met
leerlingen en met ouders en hoe je dat effectief doet.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Bronnen van
inspiratie:</i> </span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">De wandelgesprekken rond de boswachterijgebouwen zijn
intensief die ochtend. Tussen de middag is er een heerlijke biologische
maaltijd met pompoensoep en hartige taarten. Beetje aardige en gezonde lunch is
niet onbelangrijk. Dan gaan we op pad voor een langere middagwandeling. Ik werk
met hen rond de 5 bronnen van inspiratie. Bij elke bron heb ik een werkvorm in
beweging. Bij mijn voorbereiding zag ik dat we langs een beeldentuin zouden
komen. Hier verkennen we vandaag de <i style="mso-bidi-font-style: normal;">creatieve
bron</i>. Hoe kun je creatief zijn binnen je werk en hoe erbuiten? De
beeldentuin biedt veel aanknopingspunten voor mooie gesprekken over creatieve
werkvormen, over pianospelen, over zelf een racefiets bouwen. In een cirkel
staande worden voornemens uitgewisseld. Zo lopen we langs de <i style="mso-bidi-font-style: normal;">cognitieve bron</i> : wat ik graag wil leren?
‘Spaans spreken’’ zegt iemand en een ander weet een goede cursus in de buurt. De
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">emotionele bron</i>: hoeveel tijd neem ik
voor echt contact hebben met vrienden, collega’s, partner. De <i style="mso-bidi-font-style: normal;">fysieke bron</i>: ‘’eigenlijk’ zou ik vaker
een wandeling zoals nu willen maken’ zegt een lerares en schiet in de lach, ‘laat
ik het maar gaan doen’. En de<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> spirituele</i>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">bron, </i>hoe geef ik ook<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>met mijn werk zin aan mijn leven:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ik kijk achterom en zie collega’s intensief in
gesprek rond belangrijke levensthema’s. Het geeft mij de tijd om eens rustig na
te denken hoe we de dag straks op die mooie plek op het heideveld zullen
afronden. </span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Twee weken later belt de directeur van de school op. Of ik
begin januari een vervolgdag wil doen, ook graag buiten en wandelend, want die
wens had hij van zijn team veelvuldig gehoord. Ik vraag hem om dan voor een
flink pak sneeuw te zorgen. Hij zegt dat toe. Begin januari wandel ik verder
met die mooie groep mensen. Nu al zin en weer eens goed nadenken<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>over een rode draad. ‘Grenzen’ bedenk ik
meteen is het belangrijkste thema in dit enthousiaste, idealistische <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>en behoorlijke grenzeloze team. Misschien met
een bus naar de Duitse grens en dan wat grensoverschrijdende oefeningen doen.
Wie weet…</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Een vergelijkbare vraag kreeg ik kort erna uit Duisburg in Duitsland en
op 6 november ga ik daar met een groep op stap; mensen zijn zaaltjes met power-points
behoorlijk zat, merk ik. Beweging , natuur, verrassing, frisse lucht samen met
collega’s doet goed. Zo toont ook recent wetenschappelijk onderzoek van Agnes van
den Berg van Universiteit Groningen aan. Is het ook nog mooi wetenschappelijk
onderbouwd wat ik doe. Dat loopt nog lekkerder.</i></span><br />
<em><span style="font-family: Calibri;"></span></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-tHD6X1h-2SU/VD6QwjgEUKI/AAAAAAAAABc/wDUUBNzCx3A/s1600/Lueneburg%2BcoachgroepIMG-20140920-00658.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-tHD6X1h-2SU/VD6QwjgEUKI/AAAAAAAAABc/wDUUBNzCx3A/s1600/Lueneburg%2BcoachgroepIMG-20140920-00658.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-4uF3gPHAGy0/VD6Ls9B1IYI/AAAAAAAAABQ/PPgL3vSChIg/s1600/Lueneburg%2Bstaand%2BIMG-20140920-00652.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-39084939691270116212014-10-10T03:09:00.001-07:002014-10-10T03:09:59.902-07:00Klaarheid<em>Kunst</em><br />
<em></em><br />
<em>Wat we willen</em><br />
<em>Momenten van helderheid</em><br />
<em>Of beter nog van grote klaarheid</em><br />
<em></em><br />
<em>Schaars zijn de momenten</em><br />
<em>en ook nog goed verborgen</em><br />
<em>Zoeken heeft dus nauwelijks zin</em><br />
<em>Maar vinden wel</em><br />
<em></em><br />
<em>De kunst is zo te leven</em><br />
<em>dat het je overkomt</em><br />
<em></em><br />
<em>Die klaarheid af en toe</em><br />
<br />
( Martin Bril: Verzameld werk: Gedichten)<br />
<br />
<br />
Ja, die momenten. Ze overkomen je. In mijn ervaring bijna nooit in een gebouw of in een winkelstraat. De kans is groter op het strand of op een paadje door de weilanden op een herfstochtend. Je kunt er beter niet naar op zoek gaan, die momenten, maar wel maak je de kans groter door naar buiten te gaan. Gewoon in de buurt, na je werk. Of op zaterdagmorgen vroeg op een bospad in de buurt. Leef zo, dat het je overkomt, die klaarheid af en toe.<br />
<br />
Of je leest een gedicht en een woord raakt je, een zin. Ineens is er die helderheid. De kunst is zo te leven, dat het je overkomt, die klaarheid af en toe.<br />
<br />
Leusden, 10 oktober 2014<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-s2fLBsYLDms/VDev5pcsb2I/AAAAAAAAAA4/IlM-n5Qk6lo/s1600/Ik%2Ben%2Bde%2Bander%2C%2B5.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-s2fLBsYLDms/VDev5pcsb2I/AAAAAAAAAA4/IlM-n5Qk6lo/s1600/Ik%2Ben%2Bde%2Bander%2C%2B5.JPG" height="213" width="320" /></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-70473042566222747582014-10-10T02:42:00.001-07:002014-10-10T03:44:01.756-07:00Ontmoetingen met reisgenoten<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/editor/static_files/" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-THkaldJNLow/VDep5Kwe4TI/AAAAAAAAAAo/1iaFZlzsWzI/s1600/SDC11120.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-THkaldJNLow/VDep5Kwe4TI/AAAAAAAAAAo/1iaFZlzsWzI/s1600/SDC11120.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-family: Times New Roman;">
</span></span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Verhalen verbinden
mensen<o:p></o:p></i></div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Verhalen verbinden
momenten in de tijd<o:p></o:p></i></div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Verhalen verbinden de
binnenwereld met de buitenwereld<o:p></o:p></i></div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
Onderweg tussen Pamplona<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>en Puenta <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>la Reina <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>kom ik Duitser Manfred uit het Ruhrgebied
tegen. We wandelen een stukje samen op en vertellen elkaar over onze tocht. Een
dag later eten we <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>op een pleintje in
Estella. Zijn verhaal raakt me, wat een bijzondere man. Zo gaat het steeds weer
onderweg. Je deelt verhalen met anderen, mensen van over de hele wereld. Eerst
een tijdje over de letterlijke weg, het onderdak van gister, het doel van
vandaag, het weer van morgen. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Al gauw
vertellen mensen ook<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>over hun <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>levensweg. Dan gaat het <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>niet meer over wat voor baan je hebt of in wat
voor huis je woont. Het gaat over verdriet om naasten, over angst voor ontslag,
over vreugde om een behaalde mijlpaal. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>In
elk verhaal zit emotie en diepgang.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ik
heb Manfred <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>vier dagen gezien en het
heeft me verrijkt voor het leven. Hij is niet de enige die ik zo intensief
ontmoet. Ik ga, net als in het echte leven, een weg van steeds weer ontmoeting
en afscheid. Verhalen verbinden mensen.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
Na mijn aankomst in Finistera en de thuisreis heb ik
voortdurend beelden in mijn hoofd van de weg. Die beelden zijn verbonden met
herinneringen aan ontmoetingen,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>herbergen, kathedralen en kloosters. Door die te herbeleven, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>maak ik weer contact met mensen en plekken in
het verleden. Ik vertelde vandaag het verhaal over de ontmoeting met<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Manfred <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>aan een medewandelaar op een klompenpad in de
buurt en de wandeling over de dijk vanmorgen <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>was ineens verbonden met Pamplona . Door het
verhaal maakte ik verbinding met toen. Zo kan ik ook vooruitblikken op een doel
in de toekomst: mijn droom om <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Assisi
binnen te lopen. Met dat verhaal over de droom verbind ik een klompenpad
vandaag<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>met de tocht naar Assisi en
Franciscus, wie weet ooit. Als mensen momenten van hun levensweg in samenhang
vertellen, ontstaat er een doorlopende levenslijn.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Al die punten vormen je unieke<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>weg. Verhalen verbinden momenten in de tijd.</div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
Om over je tocht te kunnen verhalen, hoef je geen groot verteller
te zijn. Soms zoek je moeizaam naar woorden. Wel <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>heb je de bereidheid nodig om contact te maken
met jezelf, je verhaal en je toehoorders. De aankomst in een herberg en de
ontmoeting met een Duitser met wie ik soep eet, vormen op zich nog geen
verhaal. Dat wordt het pas, als ik me opnieuw realiseer wat het me deed , toen
Manfred me vertelde over zijn verdriet over het ontslag en hoe hij het roer dapper
omgooit. Ik voel mijn bewondering voor zijn lef. Het ontroert me. Dan pas zullen
toehoorders er iets van zichzelf in herkennen. Zij zullen beelden zien en
herinneringen hebben aan hun eigen reis, aan eigen levensthema’s en emoties
onderweg. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Zo maken mensen de
verbinding<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>met zichzelf, met anderen en
de weg.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Verhalen verbinden de
binnenwereld met de buitenwereld. </div>
<span style="font-family: Times New Roman;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
Wie pelgrimeert komt met een rugzak vol verhalen thuis.</div>
<br /></span><span style="font-family: Times New Roman;">
</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137033952546663656.post-24049084155866973782014-10-10T02:33:00.002-07:002014-10-10T02:33:29.422-07:00Weg naar de verte
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-oLwxbJBTv80/VDenx4b3OGI/AAAAAAAAAAc/Jt5aydV9uGI/s1600/oproep%2B2gele%2Bbloemen%2Bop%2Bweg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-oLwxbJBTv80/VDenx4b3OGI/AAAAAAAAAAc/Jt5aydV9uGI/s1600/oproep%2B2gele%2Bbloemen%2Bop%2Bweg.jpg" height="213" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">De<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Oproep<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">‘Ik sta in de
kleine reisboekhandel, pak bij toeval een boekje over een pelgrimspad naar de
verte en weet in een flits dat ik deze weg zal gaan. Met het boekje in de hand
loop ik naar buiten, me realiserend dat het nogal wat betekent, dat waar ik
zojuist toe opgeroepen ben.’<o:p></o:p></span></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-style: italic;">Zo begint mijn reisverhaal, met een oproep om de
tocht te gaan maken. Zo beginnen verhalen vaak: De held krijgt een oproep, gaat
op reis, maakt bondgenoten, verslaat draken en bereikt zijn doel/zijn thuis. Zo
ging dat bij Homerus al, in veel sprookjes en mythen, in reisverhalen, romans
en in pelgrimsverhalen. Er is geen heldentocht zonder dat er een oproep is
geweest. Parcival wordt door zijn moeder Herzeloyde op een veilige afgelegen
plek grootgebracht, uit angst dat hij ridder zal worden. Hij leeft in volkomen
onschuld. Op een dag komen vijf ridders in prachtige uitdossing op hun paarden
voorbij. Parcival is zeer onder de indruk, rent naar zijn moeder. Die weet
direct, dat haar grootste angst waarheid wordt. Niets zal hem kunnen weerhouden
om als ridder de reis van de held te gaan maken. In verhalen van pelgrims hoor
je vaak, dat er een oproep van buiten komt die appelleert aan een diep
verlangen van binnen. Het leven ging lange tijd zijn gangetje en dan is er een
crisis in je persoonlijk leven, ziekte, ontslag, burn-out. Of er komt een volgende
levensfase aan, pensioen of einde van de studietijd. Op zo’n moment staan
mensen meer open voor een oproep. Je ziet<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>een programma over een pelgrimsweg, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>je hoort een verhaal of herinnert je een
gesprek en je weet ineens heel zeker: die tocht ga ik maken. De oproep van
buiten raakt aan een verlangen van binnen. Je kunt <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>de stem negeren en overgaan tot de orde van de
dag of … je kunt op reis gaan.<o:p></o:p></span></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">‘Terwijl ik de
boekhandel uitloop, zijn er honderd redenen om<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>het boekje weer weg te leggen en de impuls te vergeten. Toch weet ik
zeker, dat dit serieus is. Ik zit in een fase van kinderen net de deur uit, in
werk te rustig vaarwater, op zoek naar nieuwe zin. Ik weet zeker, dat als ik deze
oproep negeer, dit uiteindelijk ten koste van mijn ziel zal gaan. Ik drink een
koffie in een zaakje naast de boekhandel en ben <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>al routes aan het bekijken; er is al geen weg
terug meer.’<o:p></o:p></span></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-style: italic;">De oproep en dan ja zeggen. Dag Hammerskjöld,
secretaris-generaal van de VN verwoordde het ooit zo: </span></em><em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">Ik weet niet wie - of wat - de vraag stelde. Ik weet niet wanneer
zij gesteld werd. Ik herinner me niet dat ik antwoordde. Maar eens zei ik ja
tegen iemand - of iets …</span></em><i><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;"> <em><span style="font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif";">Vanaf dat moment heb ik
geweten wat het wil zeggen, ‘niet om te zien, ‘zich niet te bekommeren om de
dag van morgen’. </span></em></span></i><em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-style: italic;">Dan begint de voorbereiding voor
de reis en maak je je gereed voor het onbekende, vol vertrouwen.<o:p></o:p></span></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-style: italic;">Kader:<o:p></o:p></span></b></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;">Wandel je wijk:<o:p></o:p></span></b></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-style: italic;">Maak een wandeling door een park of bos in je buurt
en neem een vraag mee voor onderweg:<o:p></o:p></span></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-style: italic;">- Wat was voor jou een oproep om op reis te gaan?<o:p></o:p></span></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-style: italic;">- Aan welk verlangen appelleerde de oproep?<o:p></o:p></span></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-style: italic;">- Wat maakte dat je er op dat moment open voor
stond?<o:p></o:p></span></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-style: italic;">-Welke hindernissen heb je nog (of had je toen) om
de tocht te aanvaarden?<o:p></o:p></span></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<em><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-style: italic;">-Als je ooit al aankwam, is er al ruimte voor een
nieuwe oproep.<o:p></o:p></span></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<i><span style="color: black; font-family: "Lucida Sans Unicode","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></i></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06436163034589029690noreply@blogger.com0