NIEUWE WANDELFILM: A WALK IN THE WOODS

Het lijkt een nieuw genre te worden. In het voorjaar schreef ik over de film Wild naar het boek van Sheryl Straight. Deze week kwam in de bioscoop A walk in the Woods en in het komend voorjaar kunnen we de Noorse wandelfilm Out of nature verwachten. De films hebben een vaste opzet. Iemand zit in een impasse in zijn of haar leven en besluit een lange voettocht te gaan maken om zichzelf terug te vinden. In Wild is dat een jonge vrouw na een misgelopen relatie, in Out of nature een vader van een jong gezin en in A walk in the Woods zijn het twee oudere mannen. Een van de mannen is auteur Bill Bryson, vooral bekend als schrijver van  A Short Story of Nearly Everything, die ook in werkelijkheid het 3500 kilometer lange Appalachian Trail liep. In de film gaat de hoofdpersoon, gespeeld door Robert Redford op pad samen met een vriend van vroeger, Katz, gespeeld door Nick Nolte.

Wat mij goed bevalt aan de film is de herkenning. De film herinnert me aan mijn eigen wandelingen  naar Santiago de Compostela en Verona. Ik geniet van de schoonheid van de natuur en ik krijg zin om ook eens zo’n trail in Amerika te gaan lopen, waar de natuur nog wat ongerepter en woester is dan bij ons in Europa. Ik herken het lopen op smalle paden, het stilstaan bij een bijzonder boom, ontmoetingen met tochtgenoten, het afzien met een zware rugzak, de voldoening als je het doel van die dag bereikt. Ik volg twee oude mannen op hun reis van de held. In een echt heldenverhaal maakt de hoofdpersoon een ontwikkeling door. Hij leert van de gebeurtenissen onderweg en komt gelouterd terug van de tocht. Precies dat mis ik in deze film. Bryson en Katz wandelen en maken van alles mee zonder dat er enige psychologische ontwikkeling in zit. Jammer dat die kans gemist wordt, want twee mannen die al wandelend terugkijken op hun leven, dat biedt genoeg mogelikheden voor wat meer diepgang dan deze film bereikt.

Het blijft bij een zeer vermakelijke wandeling, waarin de twee helden rare reisgenoten ontmoeten, zoals een heel  irritante dame  en zelfs komen er beren op de weg. Zelfs als de twee helden in een ravijn vallen, raakt je dat nauwelijks en je weet dat ook deze hobbel op de weg wel weer genomen zal worden met wat grapjes van de oude Katz, die overal de humor van blijft inzien. Ging ik gister ten onrechte naar Filmhuis Hilversum om deze film te zien? Nee, ik heb me best vermaakt met deze wat oppervlakkige film. Wat bleef was de natuur, de bijzondere tocht en een kleine rol van Emma Thompson als bezorgde echtgenote en voor haar alleen al ga je graag naar de bioscoop. In de serie wandelfilms van de afgelopen tijd blijft The Way ( 2010) met Martin Sheen de beste. Hij is de vader , die in de voetsporen van zijn overleden zoon naar Santiago de Compostela loopt; wat mij betreft de beste film in dit wandelgenre. Het is  in elk geval een verhaal dat dieper graaft en je meer raakt dan de twee wandelfilms van dit jaar, 2015.

A Walk in the Woods, gezien op 17 december 2015 in Filmhuis Hilversum. Regie: Ken Kwapis; met Robert Redford, Nick Nolte en Emma Thompson

Aat van der Harst, 18 december 2015
www.verhalenonderweg.nl