Het is inmiddels al weer twee jaar geleden dat ik in het mooie grote
voetbalstadion aan de rand van de stad was. Het werd weer eens tijd om te gaan.
Ik wandel van het station naar het stadion en voel de opwinding van het
gaan naar een wedstrijd. Ik loop anders dan anders, snel, hoopvol, in de
wetenschap dat het straks gaat gebeuren. Het is een levenslange liefde voor een
club, waarvan de posters met de spelers vroeger boven mijn bed hingen. In mijn jeugd ben ik slechts welgeteld drie keer in
het stadion van mijn club geweest
en verder volgde ik alle Europacupsuccessen op televisie. Inmiddels ben ik een man die liever door bossen wandelt dan
dat hij in menigtes verkeert. Ik mijd grote feesten, geef de voorkeur aan een
museumzaal of strandwandeling boven een popconcert of winkelstraat. Maar nu loop ik tussen duizenden
naar het stadion. Ik drink een bier naast jongens met tatoeages en een grote vlag
met de Griekse held erop. Ik neem mijn plek in en zing ‘Bloed , zweet en
tranen’ van Hazes luidkeels mee. Ik slaak een kreet van afschuw, als de Friese
tegenstander scoort. Het zal me toch
niet gebeuren, dat mijn club vandaag verliest. De man op het stoeltje naast me volgt
al jaren elke wedstrijd. Hij verzekert me, dat het in de tweede helft goed
komt. Ik voel me sterker verbonden met hem dan ik me ooit voel met mijn buurman
in de schouwburg of concertzaal . Liefde voor een club verbindt kennelijk op
een diep niveau en ik snap de jongens in het vak naast me, die anderhalf uur zingen of hun leven ervan
afhangt. Middeleeuwers bouwden hun kathedralen, wij hebben stadions. Mijn team maakt
vier goals in de tweede helft. Ik juich uitzinnig met de 50.000 mannen om me
heen. Blij wandel ik tussen de duizenden terug naar het station, ‘dit is mijn
club, mijn ideaal’ meezingend met de
anderen. In de trein neem ik met de medemannen naast me de wedstrijd nog even door. Over twee jaar ga ik weer. De
belangrijkste bijzaak van het leven is vandaag weer even hoofdzaak geweest.
24 november 2014
Wandel deze week eens
ergens heen, waar je normaal niet heen gaat.
Laat je verrassen door
de wandeling en de plek waar je aankomt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten