Op zondagmorgen wandel ik naar het Armandomuseum bij Bunnik.
Ik loop
langs de Kromme Rijn en door de oude
landgoederen Rhynauwen, Oud-Amelisweerd, Nieuw-Amelisweerd, een arcadisch parklandschap.
Hier is de thuisbasis van mijn goede
wandelcoachcollega Hilde Backus. Samen met haar wandelde ik hier de afgelopen
weken met haar opleidingsgroepen rond heldenverhalen. Dit is een gebied met een
rijke geschiedenis, waar verhalen vanzelf ontstaan. Nu, op zondagmorgen vroeg,
is het hier nog mooier. Net boven nul, lichte mist boven de Kromme Rijn en de
weiden. In de Veldkeuken drink ik een koffie en koop er een kaartje voor het
Armandomuseum. Op de benedenverdieping bewonder ik het eeuwenoude Chinese
behang met vogels, jachtpartijen en een drakenbootfestijn. Boven in het
landhuis hangen de schilderijen van Armando. Net als vroeger in de
Elleboogkerk, hier in Amersfoort, helaas afgebrand, maken de werken met hun
zwarte en rode kleuren weer diepe indruk. Armando groeide tijdens de Tweede
Wereldoorlog op in de buurt van kamp Amersfoort en de indrukken die hij dan
opdoet, worden bepalend voor zijn leven . Het landschap dat hij schildert noemt
hij ‘schuldig landschap’, omdat het
verbonden is met kwaadaardig menselijk
handelen en zijn onschuld verloren is . Ik realiseer me, dat hij de
schilderijen maakte op de plek waar ik nu vaak met wandelcoachcliënten loop,
landgoed Den Treek. Ineens bedenk ik ook, dat ik liever loop aan de kant van
Den Treek bij Leusden en Maarn dan te dicht bij het vroegere kamp. Inderdaad
alsof daar de zwaarte nog hangt en de coachgesprekken daardoor beïnvloedt. Ik
dwaal vandaag door de zalen in Amelisweerd en laat de schilderijen op me
inwerken. Tussen de schilderijen fragmenten van gedichten: ‘
Daar, in de verte, gaan de troepen. Mensen
van vroeger. Het is te horen: een
zacht gebrom’. Ik besluit spoedig
terug te keren en wat tijd door te
brengen in de rijke bibliotheek op de zolderverdieping van het landhuis.
Weer buiten wandel ik stevig door en heb wat tijd nodig om de zwaarte van wat
ik zag en las van me af te schudden. Het is koud langs de Kromme Rijn, een
aangename winterkoude eindelijk na, de lange nazomer. Nevel hangt boven het
water.
30 november 2014
Loopje:
Wandel eens naar een
museum in de buurt. Ga op een tijdstip waarop het nog rustig is. Dwaal wat door
de zalen en blijf stilstaan bij iets wat
je met name aanspreekt. Wat spreekt je aan?
Wat zijn je associaties? Wat raakt je en welk gevoel roept het op?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten