Verhalen verbinden
mensen
Verhalen verbinden
momenten in de tijd
Verhalen verbinden de
binnenwereld met de buitenwereld
Onderweg tussen Pamplona
en Puenta la Reina kom ik Duitser Manfred uit het Ruhrgebied
tegen. We wandelen een stukje samen op en vertellen elkaar over onze tocht. Een
dag later eten we op een pleintje in
Estella. Zijn verhaal raakt me, wat een bijzondere man. Zo gaat het steeds weer
onderweg. Je deelt verhalen met anderen, mensen van over de hele wereld. Eerst
een tijdje over de letterlijke weg, het onderdak van gister, het doel van
vandaag, het weer van morgen. Al gauw
vertellen mensen ook over hun levensweg. Dan gaat het niet meer over wat voor baan je hebt of in wat
voor huis je woont. Het gaat over verdriet om naasten, over angst voor ontslag,
over vreugde om een behaalde mijlpaal. In
elk verhaal zit emotie en diepgang. Ik
heb Manfred vier dagen gezien en het
heeft me verrijkt voor het leven. Hij is niet de enige die ik zo intensief
ontmoet. Ik ga, net als in het echte leven, een weg van steeds weer ontmoeting
en afscheid. Verhalen verbinden mensen.
Na mijn aankomst in Finistera en de thuisreis heb ik
voortdurend beelden in mijn hoofd van de weg. Die beelden zijn verbonden met
herinneringen aan ontmoetingen,
herbergen, kathedralen en kloosters. Door die te herbeleven, maak ik weer contact met mensen en plekken in
het verleden. Ik vertelde vandaag het verhaal over de ontmoeting met Manfred aan een medewandelaar op een klompenpad in de
buurt en de wandeling over de dijk vanmorgen was ineens verbonden met Pamplona . Door het
verhaal maakte ik verbinding met toen. Zo kan ik ook vooruitblikken op een doel
in de toekomst: mijn droom om Assisi
binnen te lopen. Met dat verhaal over de droom verbind ik een klompenpad
vandaag met de tocht naar Assisi en
Franciscus, wie weet ooit. Als mensen momenten van hun levensweg in samenhang
vertellen, ontstaat er een doorlopende levenslijn. Al die punten vormen je unieke weg. Verhalen verbinden momenten in de tijd.
Om over je tocht te kunnen verhalen, hoef je geen groot verteller
te zijn. Soms zoek je moeizaam naar woorden. Wel heb je de bereidheid nodig om contact te maken
met jezelf, je verhaal en je toehoorders. De aankomst in een herberg en de
ontmoeting met een Duitser met wie ik soep eet, vormen op zich nog geen
verhaal. Dat wordt het pas, als ik me opnieuw realiseer wat het me deed , toen
Manfred me vertelde over zijn verdriet over het ontslag en hoe hij het roer dapper
omgooit. Ik voel mijn bewondering voor zijn lef. Het ontroert me. Dan pas zullen
toehoorders er iets van zichzelf in herkennen. Zij zullen beelden zien en
herinneringen hebben aan hun eigen reis, aan eigen levensthema’s en emoties
onderweg. Zo maken mensen de
verbinding met zichzelf, met anderen en
de weg. Verhalen verbinden de
binnenwereld met de buitenwereld.
Wie pelgrimeert komt met een rugzak vol verhalen thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten