LANGS ELF STEDEN
De afgelopen week wandelde ik van Lemmer naar Sloten, prachtig stadje aan het Slotermeer. Het is ook de week dat Jeen van der Berg overlijdt, legendarisch schaatser uit Friesland. Langs het Slotermeer gaan mijn gedachten terug naar die andere held van mijn jeugd. Het begon allemaal in 1963:
Het is 18 januari 1963 en in Friesland wordt de
Elfstedentocht gereden. Ik ben 11 jaar; mijn ouders hebben nog geen televisie.
Bij mijn opa en oma thuis zie ik hoe heroïsch de schaatstocht is. Ik hoor hoe schaatsers met bevroren
ledematen van het ijs worden gehaald en hoe op het lange stuk naar
Franeker rijders zwalkend over het ijs gaan, dwars tegen de noordwesterstorm
in. ER zijn maar weinig beelden, maar de beelden die ik zie van Bartlehiem fascineren. Vooraan rijdt een man die reuzenkrachten heeft.. Helemaal
alleen rijdt hij door de besneeuwde wereld die eruit ziet als de Noordpool.
Iedereen is op grote achterstand gereden. Duizenden mensen verwelkomen hem op
de Wielen in Leeuwarden. Even later wordt hij gehuldigd met een grote
lauwerkrans om. Ik lig wakker die nacht en stel me voor hoe het zou zijn om
zo’n superheld te zijn en de meest zware elementen te trotseren. Die nacht
besluit ik, dat ik ooit de Elfstedentocht zal rijden. In mijn droom win ik hem
die nacht zelfs. De volgende dag oefen ik op het slootje achter ons huis en
blijf dat later doen op de kunstijsbaan. Ik moet 22 jaar wachten. Op 21
februari 1985 rijd ik de Elfstedentocht. Een geweldige dag. Friesland in feeststemming en wij, rijders, gesteund door het enthousiasme. Ik doe er 13 uur over en kom tegen negen uur in de avond aan op de Bonkevaart in Leeuwarden. Zonder de held van mijn jeugd Reinier Paping was ik
daar niet bij geweest. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten