Samen werkt het
Voor een wandelcoach was het een aardige vraag die ik kort
geleden uit een school kreeg. Met een team van mensen uit het speciaal onderwijs
wandelde ik vervolgens een dag in een bijzonder natuurgebied. Vraag van de directie
was hoe de docenten goed in hun energie
blijven gedurende het schooljaar; er was nogal wat burn-out en vermoeidheid het
afgelopen jaar. Kunt u iets doen rond ‘Gezondheid en plezier in werk’ luidde
letterlijk de vraag. De directie zelf had zich daar al goed op beraden en een
aantal goed stappen gezet. Qua leiderschap vond ik dat ze het behoorlijk goed
deden en ook naar hun eigen rol keken. Het team had ja gezegd tegen een dag in
beweging. In de ochtend werkte ik in een
zaal van een boswachterijgebouw. We verkenden gedeelde en verschillende waarden,
taakopvatting, verwachtingen ten opzichte van elkaar en directie. Steeds
stukjes theorie van mij binnen en oefeningen al wandelend buiten. We hadden het
geluk, dat het die dag zeer aangenaam herfstweer was. Al gauw bleek dat er in
het dagelijks schoolleven weinig tijd was om met elkaar over andere zaken te
spreken dan directe organisatorische klussen. Sommigen kwamen tijdens pauzes
niet eens in de docentenkamer, omdat er ook dan veel te doen was: gesprekken
met leerlingen, bellen van ouders, lessen voorbereiden. Er kwam al veel aan de orde die
ochtend: werkplezier, lastige en prettige klussen, samenwerking, gesprekken met
leerlingen en met ouders en hoe je dat effectief doet.
Bronnen van
inspiratie:
De wandelgesprekken rond de boswachterijgebouwen zijn
intensief die ochtend. Tussen de middag is er een heerlijke biologische
maaltijd met pompoensoep en hartige taarten. Beetje aardige en gezonde lunch is
niet onbelangrijk. Dan gaan we op pad voor een langere middagwandeling. Ik werk
met hen rond de 5 bronnen van inspiratie. Bij elke bron heb ik een werkvorm in
beweging. Bij mijn voorbereiding zag ik dat we langs een beeldentuin zouden
komen. Hier verkennen we vandaag de creatieve
bron. Hoe kun je creatief zijn binnen je werk en hoe erbuiten? De
beeldentuin biedt veel aanknopingspunten voor mooie gesprekken over creatieve
werkvormen, over pianospelen, over zelf een racefiets bouwen. In een cirkel
staande worden voornemens uitgewisseld. Zo lopen we langs de cognitieve bron : wat ik graag wil leren?
‘Spaans spreken’’ zegt iemand en een ander weet een goede cursus in de buurt. De
emotionele bron: hoeveel tijd neem ik
voor echt contact hebben met vrienden, collega’s, partner. De fysieke bron: ‘’eigenlijk’ zou ik vaker
een wandeling zoals nu willen maken’ zegt een lerares en schiet in de lach, ‘laat
ik het maar gaan doen’. En de spirituele
bron, hoe geef ik ook met mijn werk zin aan mijn leven: Ik kijk achterom en zie collega’s intensief in
gesprek rond belangrijke levensthema’s. Het geeft mij de tijd om eens rustig na
te denken hoe we de dag straks op die mooie plek op het heideveld zullen
afronden.
Twee weken later belt de directeur van de school op. Of ik
begin januari een vervolgdag wil doen, ook graag buiten en wandelend, want die
wens had hij van zijn team veelvuldig gehoord. Ik vraag hem om dan voor een
flink pak sneeuw te zorgen. Hij zegt dat toe. Begin januari wandel ik verder
met die mooie groep mensen. Nu al zin en weer eens goed nadenken over een rode draad. ‘Grenzen’ bedenk ik
meteen is het belangrijkste thema in dit enthousiaste, idealistische en behoorlijke grenzeloze team. Misschien met
een bus naar de Duitse grens en dan wat grensoverschrijdende oefeningen doen.
Wie weet…
Een vergelijkbare vraag kreeg ik kort erna uit Duisburg in Duitsland en
op 6 november ga ik daar met een groep op stap; mensen zijn zaaltjes met power-points
behoorlijk zat, merk ik. Beweging , natuur, verrassing, frisse lucht samen met
collega’s doet goed. Zo toont ook recent wetenschappelijk onderzoek van Agnes van
den Berg van Universiteit Groningen aan. Is het ook nog mooi wetenschappelijk
onderbouwd wat ik doe. Dat loopt nog lekkerder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten